Loslaten
Hoe jouw eigen stress een eet-stressfactor kan worden voor je kind
Als Kindervoedingscoach heb ik niet alleen geleerd om orthomoleculaire voedingsleer toe te passen bij kinderen met gezondheidsproblemen, maar ook de psychologische ontwikkeling van het kind nauwlettend in de gaten te houden. Elk kind is uniek met zijn of haar eigen thema’s.
Vaak kijken ouders puur en alleen naar het kind zelf. Logisch, want het kind vertoont op dat moment waarschijnlijk eet-of gezondheidsproblemen. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat het kind geen korstjes wil eten, of – zoals zoveel kinderen – groenten meer beschouwen als een gruwelijk iets in plaats van dat het uiteraard een vitaminebom is. Mijn kleinste van 3 jaar heeft daar ook een handje van. Hij kan dan ook echt z’n bord van zich af schuiven en een vies gezicht opzetten van heb ik u daar. Grote broer daarentegen eet het wel, altijd al gedaan, dus daar heb ik mazzel mee. Die gebruik ik dan ook regelmatig als “troef” voor de kleinste man om in te laten zien dat broccoli juist hartstikke goed voor hem is. Mijn oudste is nog maar 5 maar wel sterk voor zijn leeftijd en kleine broer vindt dit machtig interessant. Daar haak ik dan mooi op in en zeg dat dat komt omdat grote broer z’n broccoli opeet.
En zo heb ik uiteraard nog veel meer van dit soort trucjes die echt helpen! Ik doe dit wel altijd met veel fun en blijf hier liefdevol in naar hem toe.
Tuurlijk zijn er altijd voedingsmiddelen waar kindjes even aan moeten wennen en ook op dat moment absoluut niet lusten. Ik begrijp dat je peuters en kleuters geen bord spruitjes moet voorschotelen. Hoewel ik ook hier een dikke vette mazzel uitzondering heb met mijn oudste, die vindt ze heerlijk en vraagt er zelfs naar wanneer ik ze asjeblieft weer eens ga kopen. Yep, ze bestaan!
En ook hierin blijf ik wel de kleinste ermee in aanraking laten komen, omdat de oudste ze dus wel eet. Zo weet hij wel wat spruiten zijn, ik verban ze dus niet compleet uit zijn leven, maar forceer het niet.
Maar goed, om even terug te komen op het broodkorstjes verhaal. Dit is natuurlijk geen eten wat kinderen normaliter niet zouden lusten. Want bedenk nou zelf, het lust wel het brood maar niet de korstjes? Kinderen eten toch ook niet alleen de binnenkant van de spruitjes? Die willen dat hele groene rare vieze ding niet, zoals mijn kleinste heel dramatisch kan omschrijven.
Vaak is het een statement dat het kind wil maken. ‘Ik bepaal wie ik ben en wat ik doe, want ik ben mijn eigen individu.’ Het kan ook voortkomen uit thema’s die op dat moment spelen binnen het gezin. Dit kan van alles zijn. Denk aan relatieproblemen tussen vader en moeder, te hoge verwachtingen qua leerprestaties, of school of sport. Met andere woorden: het kind heeft ergens geen grip op, ofwel geen controle over een situatie. Vaak gaat het om zelf dingen naar de hand zetten, zoals in dit voorbeeld het niet eten van korstjes. Heel makkelijk voor een kind, want dat gaat echt nog geen een-op-een gesprek met je aan om zijn of haar gevoelens met je te bespreken. Dus zoekt het een manier om op wat voor manier dan ook er een eigen draai aan te geven.
Vaak is het een statement dat het kind wil maken. ‘Ik bepaal wie ik ben en wat ik doe, want ik ben mijn eigen individu.’
En wat doen wij in deze situaties als ouder? Juist, we gaan zeuren tegen het kind.
Omdat het “hoort” om de korsten op te eten. Er wordt druk uitgeoefend op het kind en het kind raakt hiervan EN gestrest EN zal zich alleen maar meer gaan afzetten. Nu hoor ik je denken ‘Eh hallooo, dat doe jij toch ook met de broccoli?’ Maar think again, zijn korstjes net zo belangrijk als groenten? Dacht het niet, toch? 
Strijd maken over korstjes is zonde van je tijd en als je het loslaat zal je zien dat het kind het op een gegeven moment ook ineens loslaat! Na verloop van tijd beginnen ze zelf met het eten ervan. Ga niet moeilijk doen met korstjes eraf halen, want zo voed je het ‘probleem’ alleen maar.
Wees ook niet te bang dat het kind niet genoeg binnenkrijgt, een kind verhongert niet zomaar. En heb je wel eens een puber of volwassen persoon gezien die zijn korstjes niet eet? Kinderen zijn slim, hoor!
Wat je uiteraard wel kan doen is kijken wat het kind graag WEL zou willen eten!
Brood is natuurlijk niet heilig met al die gluten en heeft ook niet echt een hoge voedingswaarde. Ook heeft brood een negatieve uitwerking op de bloedsuikerspiegel wat een kind alleen maar moe maakt nadat de bloedsuikerspiegel weer daalt.
Bespreek eens met je kind(eren) wat ze graag zouden willen eten en kijk wat eruit komt! Geheid dat er van die slimmerikjes tussen zitten die met pannenkoeken zullen aankomen. Prima, want daar zijn natuurlijk heel veel gezonde variaties op te verzinnen! Zo maak ik bijna elke ochtend voor mijn kinderen banaan-ei-havermout pannenkoekjes voor ze klaar. Echt super makkelijk te maken en zo hebben ze meteen een gezonde kickstart van de dag. En, moeders heeft geen strijd aan tafel! Zo weet ik uiteraard nog veel meer soorten gezonde pannenkoekjes of andere alternatieven voor brood.
Maak het vooral ook LEUK en GEZELLIG aan tafel. Zet je kind centraal! Bespreek niet je zware werkdag op dat moment met je partner of nog erger, uit nooit je ergernissen onderling naar elkaar toe waar je kinderen bij zijn. Iedereen heeft issues, maar bespreek dit als de kinderen slapen. Zij horen nooit getuige te zijn van jullie onderlinge onenigheden. Hou het luchtig, luister met aandacht wat je kinderen op dat moment te vertellen hebben en kwijt willen aan hun ouder. Dat haalt de aandacht af van het moeten eten en zet de stress-modus uit voor iedereen.
Heb je ook te dealen met een lastige eter en ben je benieuwd waar het vandaan komt? Wil je meer tips en tricks omtrent gezellig eten met elkaar?
Neem dan contact met mij op.
Eten moet leuk zijn, geen struggle!
Debbie de Jong
Debbie de Jong is fertiliteitscoach, zwangerschapscoach, kindervoedingscoach, Trainer Hormoonfactor, Detox coach en moeder van twee boys. Haar focus ligt op het begeleiden van vrouwen om de vruchtbaarheid te vergroten, gezond de zwangerschap door te komen, en een gezonde lifestyle te creëren voor kinderen.